Ο όρος «Πολυγραμματισμοί» - “multiliteracies” πρωτοεμφανίστηκε το 1994 στην πολιτεία New Hampshire των ΗΠΑ από μία ομάδα δέκα επιστημόνων, γνωστή ως New London Group. Η ομάδα αυτή δημοσίευσε δύο χρόνια αργότερα το πρώτο της κείμενο, όπου περιέγραφε τις έντονες αλλαγές που συντελούνται στην Κοινωνία και την Τεχνολογία και τόνιζε την ανάγκη αναζήτησης καταλληλότερων τρόπων απόκτησης παιδείας σύμφωνης με τα νέα δεδομένα (Cope & Kalantzis, 2009) . Έτσι, άρχισε να χρησιμοποιείται ο όρος «Πολυγραμματισμός», που αποτέλεσε και έναν από τους κυριότερους στόχους της σύγχρονης Εκπαίδευσης. Η Εκπαίδευση έπρεπε άμεσα λοιπόν να «εξοπλίσει» τους μαθητές με τα απαραίτητα «εφόδια» ώστε να ανταπεξέλθουν αποτελεσματικά στις απαιτήσεις της Κοινωνίας. Μία από τις βασικότερες ανάγκες των πολιτών της σύγχρονης κοινωνίας αποτελεί η δεξιότητα ερμηνείας και κατανόησης πολυμορφικών πηγών/πόρων νοήματος. Η πολύπλοκη αυτή διαδικασία σε συνδυασμό με το γεγονός πως η απόδοση νοήματος βρίσκεται πάντα
Όπως έχουμε ήδη τονίσει και στις προηγούμενες συζητήσεις, η σημερινή εποχή απαιτεί από τον σύγχρονο άνθρωπο να καλλιεργήσει και να αναπτύξει ορισμένες δεξιότητες ώστε να καταστεί τεχνολογικά και ψηφιακά εγγράμματος. Σύμφωνα με τους Alkali & Amichai - Hamburger (2004), ο τεχνολογικός γραμματισμός δεν είναι μόνο η ικανότητα χρήσης κάποιου τεχνολογικού υλικού ή μέσου, αλλά συμπεριλαμβάνει ένα εύρος σύνθετων δεξιοτήτων που οι χρήστες οφείλουν να αναπτύξουν, προκειμένου να είναι αποτελεσματικοί σε οποιοδήποτε ψηφιακό περιβάλλον. Πώς όμως θα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι κάποιος κατέχει αυτές τις δεξιότητες; Η λύση βρίσκεται στην εφαρμογή αξιολόγησης! Πιο συγκεκριμένα, η αξιολόγηση των δεξιοτήτων που πρέπει να διαθέτει ο τεχνολογικά εγγράμματος οφείλει να εστιάσει στην αξιολόγηση της ικανότητας: · εικονικού γραμματισμού : Έλεγχος επεξεργασίας και κατανόησης οδηγιών σε οπτική μορφή σε ψηφιακά περιβάλλοντα. Πώς; Συμμετοχή των μαθητών σε εκπαιδευτικά ψηφιακά
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου