Τα χαρακτηριστικά Νέων Τεχνολογιών και Γραμματισμού - 4η Εβδομάδα

Ο αλφαβητισμός που σχετίζεται με τα Μέσα Ενημέρωσης αφορά σύμφωνα με τους Jenkins, Clinton, Purushotma, Robinson και Weigel, (2006, p. 22-55) έντεκα σημεία, τα οποία παρουσιάζονται εν συντομία παρακάτω:

Αρχικά, ο συγκεκριμένος όρος αλφαβητισμού απευθύνεται στην ικανότητα του ατόμου να οικοδομεί τη γνώση μέσω πειραματισμού και συμμετοχής σε διάφορα παιχνίδια ή παιγνιώδεις δραστηριότητες. Επιπλέον, συνδέεται με την ικανότητα του ατόμου να ερμηνεύει, αλλά και να κατασκευάζει μοντέλα που προσομοιάζουν σε πραγματικές καταστάσεις. Ακόμα, ο εγγράμματος στον τομέα των Μέσων Ενημέρωσης θεωρείται τόσο αυτός που μπορεί να αυτοσχεδιάσει αναλαμβάνοντας ποικίλους ρόλους, όσο και αυτός που μπορεί να ελέγξει σκεπτόμενος κριτικά την εγκυρότητα και την αξιοπιστία των πληροφοριών που συλλέγει από διάφορες πηγές. Επίσης, στις δεξιότητες του αλφαβητισμού στα Μέσα Ενημέρωσης, περιλαμβάνεται η οικειοποίηση του περιεχομένου των πολυμέσων, δηλαδή η δεξιότητα αναδιάταξης του. Η ικανότητα συγκέντρωσης στις κυριότερες πληροφορίες μέσα σε πολύπλοκα περιβάλλοντα εργασίας, καθώς και η δεξιότητα αποτελεσματικής αλληλεπίδρασης με τεχνολογικά εργαλεία που καλλιεργούν τις νοητικές ικανότητες του ανθρώπου, αποτελούν δύο εξίσου σημαντικές δεξιότητες του συγκεκριμένου τύπου αλφαβητισμού. Ταυτόχρονα, μεγάλη σημασία έχει και η ανάπτυξη της συλλογικής νοημοσύνης - της σύγκρισης δηλαδή των γνώσεων του ατόμου με αυτές που κατέχουν άλλα άτομα, προκειμένου να επιτύχουν έναν κοινό σκοπό - και της ορθής διαδικτυακής πλοήγησης. Τέλος, η δικτύωση και η ικανότητα συμμετοχής σε ψηφιακές κοινότητες ακολουθώντας τους κανόνες δεοντολογίας και λειτουργίας τους περιλαμβάνονται στις βασικότερες δεξιότητες αλφαβητισμού για τα μέσα ενημέρωσης.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, πως έχει ιδιαίτερη αξία η αλληλεπίδραση και η επικοινωνία με άλλα άτομα, καθώς έτσι αξιολογούνται καλύτερα οι πληροφορίες, συγκρίνονται και αποκτά βαθύτερο νόημα η νέα γνώση. Είναι επομένως αναγκαίο τα άτομα να καλλιεργήσουν πέραν όλων των άλλων και συμμετοχική κουλτούρα. Ως συμμετοχική κουλτούρα μπορεί να οριστεί αυτή που (Jenkins, Purushotma, Weigel, Clinton, & Robison, 2006):

1. Προωθεί την καλλιτεχνική έκφραση
2. Υποστηρίζει το διαμοιρασμό των έργων
3. Περιλαμβάνει ένα είδος άτυπης καθοδήγησης, όπου οι πιο έμπειροι μεταδίδουν τις γνώσεις τους στους πιο άπειρους/αρχάριους
4. Τα μέλη της αναγνωρίζουν και αποδέχονται πως η συμβολή όλων έχει αξία
5. Τα μέλη αισθάνονται πως συνδέονται μεταξύ τους με κάποιου είδους κοινωνική σχέση

Βιβλιογραφία

Jenkins, H., Purushotma, R., Weigel, M., Clinton, K., & Robison, A. J. (2006). Confronting the Challenges of Participatory Culture: Media Education for the 21st Century. Chicago: MacArthur Foundation.